عوارض و راه های پیشگیری و درمان عفونت ادراری در بارداری:

همانطور که میدانید بدن ما دارای انواع مختلفی میکروب و باکتری است که اگر در جای مناسب خود قرار بگیرند به عملکرد بدن کمک می کنند. در صورتیکه این باکتری ها به جای دیگیری از بدن وارد شوند باعث عفونت آن بخش می شوند.در این بین، دستگاه تناسلی و مجاری ادراری  از جمله مستعدترین محل ها برای ابتلا به عفونتهاست. که این خطر در دوران بارداری بیشترخاهد بود.

عفونت ادراری زمانی رخ می‌دهد که باکتری از جایی خارج از بدن زن به داخل مجرای ادرارش (و بخصوص دستگاه ادراری او) نفوذ کرده و باعث عفونت شود.

در این بخش می خواهیم به موضوع عوارض و راه های پیشگیری و درمان عفونت ادراری در بارداری بپردازیم.

 

عوارض عفونت ادراری در بارداری:

• تولد نوزادی با وزن کم و سیستم ایمنی ضعیف
• زایمان زودرس
• افزایش خطر سقط
• کاهش رشد داخل رحمی جنین
• عفونت کلیه
• عفونت رحم پس از زایمان

 

پیشگیری از عفونت ادراری در بارداری:

با رعایت مسائل زیر می‌توانید تا حد زیادی از ابتلا به این بیماری پیشگیری نمایید:

• نوشیدن آب کافی ( بین 6 تا 8 لیوان)
• حذف کافئین، فست فود ها و الکل
• تخلیه مثانه به محض مقاربت و نیاز به دفع ادرار
• شستن و خشک کردن آلت تناسلی از واژن به سمت مقعد
• استفاده از پاک کننده های ملایم و معطر
• تعویض روزانه لباس زیر
• اجتناب از پوشیدن شلوار های تنگ
• استفاده از لباس زیر نخی

 

درمان عفونت کلیه:

عفونت ادراری توسط آنتی بیوتیک‌های مجاز به راحتی درمان می‌شود. معمول ترین راه درمان عفونت ادرار همان مصرف آنتی بیوتیک است. پزشکان معمولاٌ یک دوره سه تا هفت روزه آنتی بیوتیک‌هایی که برای شما و جنینتان مجاز و ایمن می‌باشند تجویز می‌کنند. چنانچه دچار تب و لرز، درد در زیر شکم، تهوع، استفراغ و انقباض شده‌اید و یا اگر پس از سه روز استفاده از دارو هنوز احساس سوزش حین ادرار دارید، با پزشک خود تماس بگیرید.

اگر مادر باردار در دوران بارداری دچار عفونت کلیه شود، ممکن است لازم باشد در بیمارستان بستری شود و آنتی‌بیوتیک وریدی دریافت کند. در این مدت مادر و جنین به دقت تحت مراقبت پزشکی قرار می‌گیرند. دمای بدن، فشار خون، نبض، تنفس، توانایی تولید ادرار، ضربان قلب کودک و هر نشانه‌ای از زایمان زودرس برخی از مواردی است که در این مدت تحت نظارت قرار می‌گیرد. طول زمان بستری برای عفونت کلیه، با توجه به وضعیت فرد متفاوت است. اگر پس از یک ارزیابی اولیه بین ۱۲ تا ۲۴ ساعت مشخص شود که عفونت خفیف وجود دارد و پاسخ بدن فرد به درمان خوب بوده ‌است و نگرانی بابت زایمان زودرس نیز وجود نداشته باشد، ممکن است پزشک اجازه دهد فرد از بیمارستان مرخص و ادامۀ درمان توسط آنتی‌بیوتیک خوراکی انجام شود. از سوی دیگر اگر بیمار دچار عفونت شدید باشد، نیاز به بستری شدن در بیمارستان برای درمان و نظارت بیشتر وجود خواهد داشت و تنها بعد از ۲۴ تا ۴۸ ساعت پس از این که درجۀ حرارت بدن به حالت طبیعی برسد و هیچ علائمی از عفونت مشاهده نشود، امکان ترخیص از بیمارستان وجود خواهد داشت. پس از تکمیل درمان ممکن است پزشک برای پیشگیری از عفونت دیگر، یک دورۀ آنتی‌بیوتیک با دز کم تجویز کند.

 

محتواسازی: http://www.wiki-lux.com/